Program, który wykonuje podstawowe operacje na macierzach – dodawanie, transpozycję, mnożenie. Macierze, na których będą wykonywane operacje powinny być wczytywane z plików tekstowych, podobnie powinna istnieć możliwość zapisu wyniku operacji do pliku tekstowego. Program powinien zawierać przynajmniej następujące funkcje:
wczytaj_macierz(plik_tekstowy, separator)
zapisz_macierz(plik_tekstowy, macierz, separator)
przykładowe funkcje wczytujące i zapisujące macierz z/do pliku tekstowego. Realizacja powyższych funkcji jest w zasadzie dowolna, przy czym funkcja wczytująca powinna zwracać nowo utworzoną odczytaną z pliku macierz.
suma_macierzy(M1,M2)
funkcja realizująca sumę macierzy, powinna sprawdzać, czy sumowanie jest w ogóle wykonalne, jeśli nie – zwrócić None. Jeśli macierze można zsumować, funkcja powinna zwrócić nowy obiekt – macierz będącą sumą argumentów (tu: M1 i M2).
transponuj(M)
funkcja realizująca transpozycję macierzy, powinna zwrócić nowy obiekt – macierz będącą transpozycją argumentu (tu: M).
oraz dodatkowo na wyższą ocenę:
generuj_jeden(n)
funkcja zwracająca nowy obiekt – macierz jednostkową (macierz kwadratowa wypełniona zerami, z jedynkami na głównej przekątnej) o zadanej liczbie wierszy i kolumn (tu: n).
iloczyn_macierzy(M1,M2)
funkcja realizująca iloczyn macierzy, powinna sprawdzać, czy mnożenie jest w ogóle wykonalne, jeśli nie – zwrócić None. Jeśli macierze można pomnożyć, funkcja powinna zwrócić nowy obiekt – macierz będącą iloczynem argumentów (tu: M1 i M2).
Przykładowy scenariusz działania programu demonstrującego powyższe funkcje:
1. Wczytanie dwóch macierzy z plików
2. Transpozycja jednej lub obu z nich
3. Dodanie obu macierzy i zapis wyniku do pliku wyjściowego
4. Pomnożenie macierzy przez siebie i zapis do pliku wyjściowego